Aktualne wydarzenia

6 czerwca 2011 r. zmarł najstarszy członek Łódzkiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa mgr inż. Wacław Filipowicz – wybitny inżynier budownictwa, były więzień obozu koncentracyjnego w Dachau, absolwent Politechniki Warszawskiej, projektant, kierownik budowy, autor ekspertyz i opinii technicznych, członek Komisji ds. Konserwatorsko-Budowlanych Archidiecezji Łódzkiej, nauczyciel kilku pokoleń inżynierów, wieloletni adiunkt i starszy wykładowca w Zakładzie Budownictwa Ogólnego na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Łódzkiej, honorowy członek Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa, odznaczony honorową złotą odznaką Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa.
Uroczystości pogrzebowe odbyły się 9 czerwca br. (czwartek) o godz. 13.30 na cmentarzu rzymskokatolickim Doły w Łodzi.

Wacław Tadeusz Filipowicz urodził się 26 marca 1919 r. w Sankt Petersburgu, a Jego rodzicami byli: Polak Tadeusz Filipowicz – absolwent miejscowej Wyższej Szkoły Inżynierów Cywilnych tzw. Grażdanki oraz Szwedka Maria Magdalena z domu Jastman.

Ochrzczony został w kościele pod wezwaniem św. Katarzyny Aleksandryjskiej, którego proboszcz ksiądz Konstanty Budkiewicz w 4 lata później został stracony w moskiewskim więzieniu na Łubiance. Trudno przewidzieć jak potoczyłyby się losy tej polsko-szwedzkiej rodziny, gdyby nie zwycięstwo Rzeczpospolitej w wojnie polsko-bolszewickiej, którego owocem był traktat pokojowy podpisany 18 marca 1921 r. w Rydze. Korzystając z tzw. prawa opcji cała rodzina powróciła w 1924 r. do ojczystego kraju głowy rodziny – Tadeusza, który w 1926 r. rozpoczął pracę w łódzkich „Wodociągach i Kanalizacji”.

Świeżo upieczony łodzianin Wacław Filipowicz w latach 1928-1936 uczęszczał do Gimnazjum i Liceum im. Mikołaja Kopernika, a po uzyskaniu świadectwa dojrzałości rozpoczął studia na Wydziale Inżynierii Politechniki Warszawskiej.

Trudne lata II wojny światowej spędził w Łodzi, chociaż los nie oszczędził Mu kilkumiesięcznej traumy obozu koncentracyjnego w Dachau.

Po zakończeniu działań wojennych przez kilka miesięcy był zatrudniony w Łódzkim Urzędzie Ziemskim, a od lipca 1945 r. pracował jako kierownik robót w Komitecie Odbudowy Bałut. Jesienią 1946 r. powrócił na studia w Politechnice Warszawskiej, które ukończył w dwa lata później, uzyskując dyplom magistra inżyniera budownictwa lądowego. Natychmiast został zatrudniony przez stołeczny Zakład Ubezpieczeń Społecznych jako inspektor nadzoru inwestorskiego na budowach obiektów sanatoryjnych. W styczniu 1950 r. powrócił do Łodzi i rozpoczął pracę jako projektant konstrukcji w Biurze Projektów „Miastoprojekt – Łódź”.

Dwa lata później zawarł związek małżeński z Panią Barbarą BRÜHL – absolwentką Wydziału Prawa Uniwersytetu Łódzkiego. Starszy syn Piotr poszedł w ślady Ojca i ukończył Wydział Budownictwa i Architektury Politechniki Łódzkiej, natomiast młodszy Paweł studiował na tym samym wydziale, ale na kierunku architektura i urbanistyka, uzyskując dyplom mgr. inż. architekta.

Pan mgr inż. Wacław Filipowicz pracował do 1979 roku głównie w projektowaniu konstrukcji w wielu biurach projektów (poza „Miastoprojektem – Łódź”) jako starszy projektant, weryfikator, główny specjalista ds. konstrukcji. Wykonał w tym czasie projekt konstrukcji np. przędzalni cienkoprzędnej Zakładów w Łodzi (dawniej Scheiblera i Grohmana), Centralnych Magazynów Importowych „Textilimport”, iglicy Mauzoleum na Radogoszczu oraz licznych budynków mieszkalnych i szkolnych. W swoim dorobku zawodowym ma wiele znaczących ekspertyz i opinii technicznych.

Obok pracy projektowej i opiniodawczej prowadził kilka większych budów. W latach 1952-1959 był kierownikiem Zarządu i naczelnym inżynierem budowy Hali Sportowej w Łodzi, a w latach 1964-1967 pełnił funkcję pełnomocnika Prezydium Rady Narodowej w Łodzi do spraw koordynacji budowy Teatru Wielkiego.

Po pożarze zabytkowej katedry w Łodzi uczestniczył w opracowaniu zabezpieczenia obiektu, projektu odbudowy i rekonstrukcji oraz pełnił nadzór nad robotami. Przez wiele lat był członkiem Komisji ds. Konserwatorsko-Budowlanych Archidiecezji Łódzkiej i z ramienia Kurii prowadził nadzór techniczny nad poszczególnymi inwestycjami, spośród których należałoby na przykład wymienić budowę kościoła o.o. Orionistów w Zduńskiej Woli. Obiekt ten bowiem wyróżniał się ciekawą konstrukcją, której podstawowym elementem była rama z betonu sprężonego o rozpiętości 56 metrów.

W latach 1956-1967, niezależnie od pełnionych funkcji zawodowych, pracował jako adiunkt i straszy wykładowca w Zakładzie Budownictwa Ogólnego na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Łódzkiej.

W 1975 r. uzyskał specjalizację zawodową inżyniera I stopnia w zakresie projektowania konstrukcji budowlanych, a w 1981 r. specjalizację II stopnia.

Poza sprawami zawodowymi i dydaktyką zajmował się pracą społeczną, w szczególności w Polskim Związku Inżynierów i Techników Budownictwa. Obok różnych funkcji w Łódzkim Oddziale PZITB, uczestniczył w Zespole Rzeczoznawców, w komisji egzaminacyjnej na uprawnienia budowlane z ramienia Związku, był sędzią kolegialnym PZITB w rozstrzyganiu wielu konkursów. W latach 1963-1981 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Zarządu Głównego PZITB, a przez wiele lat był członkiem Komisji Nauki funkcjonującej przy Oddziale Łódzkim PZITB. W maju 1984 r. Krajowy Zjazd Delegatów w Lublinie nadał Mu godność członka honorowego PZITB. Był wtedy jedynym łodzianinem uhonorowanym tą najwyższą godnością stowarzyszeniową.

Za działalność zawodową i społeczną został wyróżniony m.in. Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz odznaczeniami stowarzyszeniowymi, resortowymi i regionalnymi.

31 października 2002 r. mgr inż. Wacław Filipowicz złożył wniosek o wpisanie na listę członków ŁOIIB i – na mocy uchwały Rady z 27 listopada 2002 r. – został wpisany na tę listę w pierwszej turze liczącej 1739 osób z numerem ewidencyjnym ŁOD/BO/1435/02. Wkroczył już wtedy zdecydowanie w 84. rok życia, lecz nadal wykonywał przeglądy techniczne obiektów sakralnych archidiecezji łódzkiej oraz nadzorował budowy kościołów. Ostatecznie pracę na budowie Weteran naszej Izby zakończył w 2008 roku w momencie oddania do użytku kościoła pod wezwaniem Zmartwychwstania Pańskiego w Łodzi, gdzie pełnił funkcję inspektora nadzoru inwestorskiego.

Tę godną podziwu aktywność i witalność Pan mgr inż. Wacław Filipowicz łączył z subtelnym poczuciem humoru, dyskretną dostojnością, interdyscyplinarną wiedzą oraz innymi pozytywnymi cechami charakteru, jakimi wyróżniali się inżynierowie generacji, która już, niestety, nieuchronnie odchodzi.

Stawiłem sobie pomnik trwalszy niż ze spiży... 

Z wielkim smutkiem żegnamy

Wybitnego Człowieka

serdecznego Przyjaciela i najstarszego członka Łódzkiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa

śp. 

mgr. inż. Wacława Filipowicza

ur. 26 marca 1919 r. w Sankt Petersburgu

zm. 6 czerwca 2011 r. w Łodzi

Był wybitnym inżynierem budownictwa,

absolwentem Politechniki Warszawskiej,

projektantem, kierownikiem budowy, autorem ekspertyz i opinii technicznych,

członkiem Komisji ds. Konserwatorsko-Budowlanych Archidiecezji Łódzkiej,

nauczycielem kilku pokoleń inżynierów,

wieloletnim adiunktem i starszym wykładowcą w Zakładzie Budownictwa Ogólnego

na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Łódzkiej,

wieloletnim działaczem i honorowym członkiem Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa,

odznaczonym Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i najwyższymi Odznaczeniami PZITB i NOT

oraz honorową złotą odznaką Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa.

Najbliższym Zmarłego składamy najserdeczniejsze wyrazy współczucia.

Działacze i Pracownicy

Łódzkiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa